دام و طیور

کانیبالیسم (Cannibalism) ناشی از رفتار تهاجی طیور است که ممکن است با نوک زدن به پرها توسط پرندگان دیگر آغاز گردد. همچنین این نوک زدن، ممکن است بلافاصله پس از تخمگذاری به مقعد، به پوست سر، تاج، ریش یا بافت‌های نرم صورت و انگشتان پا باشد. اما بطور کلی بیشترین رفتارهای دیده شده در کانیبالیسم نوک زدن به پر و مقعد است. کانیبالیسم به هم نوع خواری و همدیگر خواری نیز شناخته می‌شود.
از آنجایی که شیوع کانیبالیسم بیشتر به عوامل سوء مدیریتی برمی‌گردد، بسیار مهم است که کنترل کانیبالیسم بخشی از برنامه مدیریتی باشد.

از آنجایی که کانیبالیسم ناشی از چندین عامل اتفاق می‌افتد، ممکن است علت دقیق مشکل را نتوان تشخیص داد. با این حال با توجه به شناخت عوامل اصلی شیوع کانیبالیسم، بهتر است یک به یک عوامل را بررسی کرد.
از علائم پرندگان آسیب دیده، می‌توان به پرهای ضعیف‌، گوشت زخمی و پاره شده اشاره کرد. در شرایطی که بافت‌ها آسیب دیدگی زیاد داشته باشند، ممکن است خونریزی نیز در بدن مرغ رخ دهد. خونریزی روی پوست، خود تحریک کننده بیشتری برای هم‌نوع خواری است که حتی ممکن است منجر به مرگ گردد.
از شایع‌ترین آسیب‌ها در زمان درگیری گله با هم نوع خواری می‌توان به مقعد آسیب دیده اشاره کرد. از همین رو کانیبالیسم در مرغ‌های تخمگذار شایع‌تر است. بخصوص زمان که مرغ در سیستم‌های کف و در مناطق شلوغ تخم‌ می‌گذارد. این ماجرا در مرغ‌های چاق تخمگذار، بیشتر اتفاق می‌افتد.
علاوه بر از دست دادن پرندگان به دلیل آسیب ناشی از نوک زدن، کانیبالیسم اغلب منجر به انتقال بیماری‌های عفونی (مانند اریسیپل) و بوتولیسم نیز می‌گردد. در نهایت از علائم همنوع‌خواری در طیور می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

•  نوک زدن به پرها، پوست، انگشتان پا و حتی گوشت سایر پرندگان
•  وجود پرنده‌های زخمی و خونین
•  کاهش وزن یا کاهش تولید تخم مرغ
•  آسیب به بافت‌های نرم صورت، مثل تاج و ریش پرنده
•  افزایش تلفات در گله

روش درمان و پیشگیری کانیبالیسم مرغ در وبلاگ سایت جهان کاوه به طور کامل بررسی شده است.